سیستان به واسطه بلندای تاریخی چندهزار ساله خود، در طول تاریخ با عناوین گوناگونی یاد می شده است.
زابلستان (در داستانهای شاهنامه)
درانگیانا (توسط مورخین یونانی)
زرنک (در کتیبه های داریوش)
سکستان (پس از ورود سکاها)
سجستان (پس از ورود اعراب)
سیوستان (در کتاب تاریخ سیستان)
نصرت آباد (تا دهه هایی پیش)
و سرانجام زابل (در قرن بیستم میلادی)، از جمله عناوین این دیار می باشد.
از نام های دیگر سیستان می توان به درنگا، درانژیان، مناسکاتینا، زارنگیا، زارنجی، زارایا، زاریس،
سگزستان، آراخز، بلده الجنود، دارالولایه، زاول و نیمروز نیز اشاره داشت.
منابع :
متون پهلوی. گرداورنده جاماسب جی دستور متوچهر جی جاماسب – آسانا. گزارش سعید عریان. تهران، کتابخانه ملی جمهوری اسلامی ایران، ۱۳۷۱، ص ۷۰.
کخ، هاید ماری. از زبان داریوش. مترجم دکتر پرویز رجبی. تهران، کارنگ، ۱۳۷۶، ص ۱۱۵.
مجتهد زاده، پیروز. امیران مرزدار و مرزهای خاوری ایران. مترجم حمیدرضا ملک محمدی نوری، تهران، شیرازه، ۱۳۷۸، ص ۷۷ تا ۹۶.